Publikacja zawiera wiersze autorstwa Pawła Beręsewicza oraz ilustracje Moniki Pollak. Jest to zbiór 17 krótkich wierszy o różnych miejscach stolicy – m.in.: o Trakcie Królewskim, Wiśle, Centrum Nauki Kopernik, pomniku Małego Powstańca jak i o Stacji Filtrów MPWiK, Schronisku na Paluchu, metrze i tramwajach. Każdy wiersz wzbogacony jest ilustracją, na której oprócz bohaterów książki jest warszawska syrenka w różnych odsłonach. Wzbogacona jest o dwa teksty edukacyjne dla rodziców i opiekunów autorstwa Dagny Ślepowrońskiej oraz Joanny Olech. Do publikacji dołączony jest audiobook. Wydawcą jest Miasto Stołeczne Warszawa.
Książka niniejsza to kronika towarzysko-obyczajowa, historyczna i urbanistyczna Warszawy w okresie pomiędzy powstaniami listopadowym a styczniowym. (...) Książka ta jest dalszym ciągiem "Tajemnic Warszawy", a poprzedza wypadki opisane w "Jednym roku Warszawy 1875".
Wilk to historia chłopaka z Marymontu, dorastającego w dwudziestoleciu międzywojennym. Rysiek Lewandowski mieszka w biednej dzielnicy. Środowisko lumpenproletariatu to głównie złodzieje i bezrobotni, bezustannie szukający okazji do zarobienia kilku groszy. Młody człowiek, zapatrzony w westerny, szuka dla siebie szlachetnego wzorca do naśladowania, aby zmienić otaczające go realia. Śni o lepszym życiu, nie do końca wiedząc, czym to „lepsze życie” ma być. Ukazują się dwie wersje powieści: popularna i naukowa. Pierwsza opatrzona zostanie obszernymi przypisami. Wersja naukowa natomiast zawierać będzie, poza samą powieścią, wstęp historycznoliteracki wyjaśniający genezę "Wilka", a także podejmujący próbę przybliżenia struktury dzieła. [www.empik.com, 2015]
Na okładce: ooznać i zrozumieć Centrum Nauki Kopernik, Rowerem przez stolicę, nowy symbol miasta: Stadion Narodowy.
Warszawa, czyli nowe spojrzenie na stolicę Polski. Podczas wyjazdu z Pascalem uznasz, że Warszawa równa się dobra zabawa. Warszawa niewątpliwie jest kobietą – żyjącą w pośpiechu, nerwową, trochę roztargnioną, lecz także pełną ciepła, namiętną, wywołującą niepokój. Nie oszałamia urodą, ale nie pozostawia człowieka obojętnym. Jej siły witalne wydają się nieskończone. Niesamowitego genius loci stolicy nie przekażą opisy ani fotografie. Trzeba tu pobyć, spacerować po nieznanych, odległych dzielnicach, zgubić się w labiryncie ulic, bram i podwórzy, wiele razy wracać w znużeniu do domu. To miasto dla ludzi inteligentnych, wrażliwych i obdarzonych wyobraźnią. Takich, którzy gotowi są z pokorą, wyposażeni tylko w opowieść, wyruszyć pomiędzy obdrapane mury starych kamienic, szukać drobnych artefaktów, śladów światów, które odeszły bezpowrotnie. W Warszawie nie ma nic z banalnej skarbnicy pamiątek narodowych. Trzeba ją zwiedzać samotnie lub z kimś najbliższym, trzeba umieć ją poczuć, nawiązać z nią dialog, połączyć własną i jej historię. [www.pascal.pl]
