Tematyka subkultur młodzieżowych, przynajmniej od momentu powstania kategorii młodzieży w połowie XX wieku, budziła zainteresowanie z jednej strony moralistów, pedagogów zafrasowanych dewiacyjnymi rolami przyjmowanymi przez młodych ludzi i ich nonkonformistyczną postawą, a z drugiej specjalistów od konsumpcji, którzy zaczęli w subkulturach widzieć doskonały rynek zbytu dla swoich produktów. Od lat 70. XX wieku praktycznie cała młodzież dzieliła się pomiędzy różne subkultury i choć dzisiaj obraz młodzieży wydaje się nie tak klarowny, poznanie historii ich subkulturowości nadal daje wgląd w postawy i zachowania młodych ludzi. Prezentowany tekst jest próbą usystematyzowania dotychczasowej wiedzy o świecie młodzieżowych subkultur oraz przeglądem najważniejszych subkulturowych wydarzeń ostatnich kilkudziesięciu lat. Interesować mnie będzie subkulturowość jako cecha i kategoria analityczna, jej zróżnicowane wcielenia oraz miejsce, które zajmuje w konstruowanej przez młodzież rzeczywistości różnych czasów i przestrzeni. Ambicją autora nie jest stworzenie encyklopedii subkultur młodzieżowych ani podręcznika akademickiego, chociaż zdaję sobie sprawę, że i takie funkcje prezentowana książka może pełnić. Zależy mi natomiast na refleksyjnym spojrzeniu wstecz, na przeszłość subkulturowej aktywności młodzieży, wyeksponowanie najistotniejszych jej cech, gdyż nie mogę się oprzeć wrażeniu, że ten typ młodzieżowej wrażliwości na naszych oczach zanika, stając się bardziej historią kultury młodzieżowej, niż jej teraźniejszością. – socjolog, absolwent, a obecnie profesor Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Jego zainteresowania badawcze to socjologia młodzieży, kultura młodzieżowa, analiza pokoleń, świat życia codziennego w rodzinie. Autor książki Europejscy poszukiwacze (WN PWN 2009) [www.wydawnictwo.pwn.pl]

Bunt nie przemija? Ten prawdziwy nie przemija! Nigdy. Gdyby tylko chcieli się wzajemnie poznać, być może nastolatkowie przestaliby uważać swoich rodziców za starych zgredów, a oni swoje pociechy za małolatów pozbawionych jakichkolwiek ideałów. Wystarczyłoby, żeby matka zapytała swoją córkę, dlaczego zamiast modnych bucików na obcasie woli ciężkie glany, a syn zainteresował się, dlaczego na półce z płytami jego ojca, ubierającego na co dzień wyprasowane w kancik spodnie, stoją krążki "Deep Purple", "Sex Pistols" albo "Nirvany". Młodzi z reguły nie wyobrażają siebie, że kiedyś ich rodzice mogli nosić długie włosy albo irokeza, ci zaś nie pojmują, jak można zasłuchiwać się w hip-hopie lub muzyce hardcore'owej. Każdemu się wydaje, że bunt w jego wykonaniu jest jedyny i niepowtarzalny. Ta książka ma stanowić pomost między pokoleniami, ułatwić wzajemne poznanie i zrozumienie. Służy temu zarówno opis poszczególnych subkultur , jak i ważnych dla nich nich symboli oraz haseł, a także kilka opowieści o tym, jak to się wszystko rozwijało. [matras.pl, 2013]