Oto opowieść o chłopaku, który był naturalnym talentem piłkarskim, uwierzył, że jest Bogiem, i musiał to odcierpieć. Pierwszych trzydzieści sześć lat z życia Diego Maradony (1960-1996) to czas, gdy futbol z popularnej rozrywki stał się sportem światowym, być może głównym, a nacisk mediów i reklamy na piłkarzy, fanów i działaczy klubowych stał się tak wielki, iż trzydzieści lat temu nikomu by to nawet nie przyszło do głowy. Głosząc wszem i wobec, że urodził się, aby grać dla ludzi, Maradona w istocie stał się ważnym trybikiem w produkującej pieniądze maszynie, którą napędzają transfery, prawa do transmisji, sponsorzy i reklama. […] Urodziłem się w Hiszpanii, ale ukształtowały mnie kultura europejska i południowoamerykańska, musiałem więc zostać urzeczony przez Maradonę. Nawet odrobinę nie zrozumie go ten, kto nie widział go grającego, kto nie obserwował niezliczonych, zdało się, sztuczek, nie doznał charyzmy jego osobowości, kto nie widział, jak zachwyca zwolenników i o wściekłość przyprawia przeciwników. Bardzo jednak możliwe, że poczynania Maradony na boisku zostały przez dziennikarzy sportowych odmalowane dokładniej niż wyczyny jakiegokolwiek innego ze współczesnych sportowców, gdy zaś usiłować opisać po angielsku pewne istotne detale, natrafia się na nieprzekraczalne granice. Chociaż więc wybrałem kilka meczów, aby na ich przykładzie zilustrować piłkarski talent Maradony, nie jest to książka o zdobywcy goli. Przede wszystkim chciałem zająć się Maradoną, aby zgłębić pewien fenomen społeczny, polityczny i religijny. Robiąc to usiłowałem wejrzeć poza obraz Maradony znany ze stadionowych ekranów i naświetlić mity oraz rozlegle interesy, które związały się z nim od samych początków kariery, od przesądów i politycznych intryg w rodzinnej Argentynie, po zawiłe konstelacje lekarzy i działaczy piłkarskich podczas futbolowych mistrzostw świata. Z wprowadzenia autora. [sklep.zysk.com.pl]

Diego Armando Maradona. To nazwisko zna chyba każdy na kuli ziemskiej. Biedny chłopak ze slumsów Buenos Aires, którego talent do gry w piłkę wyniósł na wyżyny światowego futbolu, zaś walka z naciskami sportowymi i własnymi słabościami ściągnęła z powrotem w otchłań. Dla jednych bohater i bożyszcze, dla innych symbol sportowego upadku, jednak bez względu na ocenę jedno jest pewne: Maradona był największym piłkarzem swojego pokolenia, a być może wszech czasów. Nigdy dotąd nie opowiedział nam nadzwyczajnej historii swojego życia, w dodatku własnymi słowami. Aż do tej pory! Kiedy śledzimy tę zdumiewającą szczerością spowiedź geniusza futbolu, boiskowe triumfy i rozpaczliwe ucieczki w narkotyki, każdą śmierć i zmartwychwstanie Maradony, zza tego szaleństwa wychyla się prawdziwy człowiek - El Diego jest autobiografią, ale równocześnie objawieniem i peanem na cześć niezwykłej woli życia. [Zysk i S-ka Wydawnictwo, 2005].

Kultowa, a jednocześnie kontrowersyjna biografia jednego z najsłynniejszych piłkarzy w historii światowego futbolu, Diego Armando Maradony. Świetnych piłkarzy było i jest wielu, ale bogiem był tylko jeden. Maradona to nie tylko genialny zawodnik, to przede wszystkim symbol i legenda. [www.empik.com]

Alfredo Di Stéfano, Diego Maradona, Gabriel Batistuta, Juan Román Riquelme, Sergio Agüero, Leo Messi? Argentyna zrodziła wielu wspaniałych piłkarzy. Bardziej niż jakikolwiek inny naród żyje i oddycha piłką nożną. O futbolu dyskutuje się tu bez przerwy: w domach, kawiarniach, na ulicach. Do dyskusji włączają się nawet pisarze i filozofowie. Jonathan Wilson, jeden z najlepszych dziennikarzy piszących o sporcie, postanowił bliżej przyjrzeć się fascynującym dziejom piłki nożnej w Argentynie. To opowieść o tym, jak nieznana brytyjska gra stała się pasją milionów. Jak żywiołowy styl gry zmieniał się najpierw w antyfutbol, a potem w fuzję piękna i skuteczności pod wodzą Césara Luisa Menottiego. Wreszcie ? to historia pięciu przegranych finałów w XXI wieku. Oto Aniołowie o brudnych twarzach ? jedna z najwspanialszych książek, jakie napisano o futbolu. O obsesji, która wyznacza Argentyńczykom rytm życia. Od pierwszego do ostatniego gwizdka. Maradona i Messi, Gardel i Perón, Borges i Freud, papież i gwiazdy kina ? mało kto potrafi połączyć wszystkie te postaci w jednym dziele. Wilson pisze nie tylko o argentyńskim futbolu. Aniołowie o brudnych twarzach to książka o argentyńskiej historii i kulturze, w której traumy ?brudnej wojny? i gospodarczego krachu znajdują odbicie na boisku, a trybuny tęsknią za złotym wiekiem la nuestry. Książka piękna i smutna jak tango, krwista jak bife de lomo i wytrawna jak malbec. Michał Okoński, twórca bloga Futbol jest okrutny i autor książki pod tym tytułem W tej książce nie ma stereotypów. Tytułowi Aniołowie o brudnych twarzach to nie tylko nazwa cudownej drużyny, która wygrała Copa América ?57, by rok później ? już wydrenowana przez kluby z Europy ? doznać wielkiej klęski na mistrzostwach świata w Szwecji. To określenie oddaje bowiem całe dzieje argentyńskiej piłki. Anielska gra okazuje się utopią. Twarze są brudne, bo romantyzm miesza się z cynizmem, talent z wyrachowaniem, a zuchwałość z rozczarowaniem. Anioły pięknego ataku stają się arcykapłanami diabelskiego antyfutbolu. Wilson drybluje faktami prawie jak Maradona piłką. Z tysięcy szczegółów tworzy fascynującą panoramę Argentyny, w której futbol splata się z rządami dyktatorów i krwawych wojskowych reżimów, a na dodatek drga w rytm ekonomicznych wzlotów i wielkich krachów. Oto kraj-obsesja, piłkarska Argentyna. Leszek Jarosz, TVP Sport oraz blog Historia Mundiali To coś więcej niż tylko historia argentyńskiego futbolu. To historia Argentyny. [www.czytam.pl]