"Autorka podjęła niezwykle ciekawą próbę opisania pewnej grupy frazeologii z wykorzystaniem narzędzi semantyki kognitywnej, takich jak schematy wyobrażeniowe, konceptualne metafory i metonimie. Książka okaże się interesująca dla badaczy z kręgu kognitywistyki, ponieważ pokazuje, jak kognitywista może podejść do kwestii często w tym nurcie badań marginalizowanej, a także dla frazeologów, gdyż dzięki niej można inaczej spojrzeć na związki frazeologiczne. Także studenci kierunków filologicznych (nie tylko polonistyki) mogą skorzystać z tej publikacji, zwłaszcza że dotyczy ona frazeologii w dużym stopniu uniwersalnej, bo wywodzącej się ze wspólnych gatunkowi ludzkiemu doświadczeń cielesnych". Z recenzji prof. dr hab. Jolanty Maćkiewicz, Uniwersytet Gdański "Autorka podjęła niezwykle ciekawą próbę opisania pewnej grupy frazeologii z wykorzystaniem narzędzi semantyki kognitywnej, takich jak schematy wyobrażeniowe, konceptualne metafory i metonimie. Książka okaże się interesująca dla badaczy z kręgu kognitywistyki, ponieważ pokazuje, jak kognitywista może podejść do kwestii często w tym nurcie badań marginalizowanej, a także dla frazeologów, gdyż dzięki niej można inaczej spojrzeć na związki frazeologiczne. Także studenci kierunków filologicznych (nie tylko polonistyki) mogą skorzystać z tej publikacji, zwłaszcza że dotyczy ona frazeologii w dużym stopniu uniwersalnej, bo wywodzącej się ze wspólnych gatunkowi ludzkiemu doświadczeń cielesnych". Z recenzji prof. dr hab. Jolanty Maćkiewicz, Uniwersytet Gdański [www.bonito.pl]

Można je „wypikać”, można zastąpić gwiazdką, można ocenzurować – mimo to, przekleństwa są tak pociągające, że nie jesteśmy w stanie przestać ich używać. W jak dotąd najzabawniejszym i najklarowniejszym omówieniu najświeższych naukowych doniesień na ten temat Benjamin Bergen tłumaczy, dlaczego tak jest i co mówi nam to, o naszym języku i umyśle.Niemal wszyscy klniemy – po zbyt wielu drinkach, kopnięciu się w palec albo przyłapani na gorącym uczynku. Kiedy jednak zakazuje się używania przekleństw w telewizji czy cenzuruje książki, siedzimy bezczynnie. Uważamy, że powinno się wyciąć wulgaryzmy ze swojego słownika i karzemy dzieci, kiedy wykrzykują te same słowa, które z ulgą wymrukujemy pod nosem sekundę po tym, jak pójdą spać. Wygląda na to, że przeklinanie jest tą intymną częścią naszego życia, której istnienie zdecydowaliśmy się wyprzeć.W swoim przełomowym, ale i żywiołowo lekkim przedzieraniu się przez językowe niziny, Bergen odpowiada na intrygujące pytania: Jak to się dzieje, że pacjenci po zawale, utraciwszy zdolność mówienia, wciąż krzyczą Szlag!, kiedy są zdenerwowani? Dlaczego pierwszym słowem samoańskich maluchów nie jest mama tylko żryj gówno? Jak to się stało, że Wacek przestał być tylko jednym z wielu imion? Dlaczego gówno jest wulgarne, a kupcia tylko dziecinna? Czy obelgi zmieniają nasz stosunek do obrzucanych nimi osób? I dlaczego, pokazując faka, prostujemy środkowy palec?Błyskotliwe jak diabli i zajebiście śmieszne, What the F jest obowiązkową lekturą dla wszystkich, którzy chcą dowiedzieć się, jak i dlaczego przeklinamy.[https://lubimyczytac.pl/ksiazka/4893057/what-the-f-co-przeklinanie-mowi-o-naszym-jezyku-umysle-i-nas-samych]

Szkice zebrane w tomie stanowią zapis kilkuletnich wysiłków poznawczych podejmowanych przez autora - często we współpracy z podbnie myślącymi Koleżankami i Kolegami - szukania własnej drogi na polu badawczym obejmującym szeroko rozumiane relacje języka i kultury. Drogę myślową autora wyznaczają takie pojęcia, jak obraz i wizja świata, strerotypy językowe, definicja kognitywna jako narzędzie ich opisu, profilowanie pojęć, punkt widzenia i subiektywana interpretacja rzeczywistości, homo loquens, czyli podmiot dokonujący konceptualizacji i profilowania. [ksiazki.wp.pl]