Przedstawione w "Kronice" informacje, relacje i fakty mówią, niekiedy wręcz krzyczą, same za siebie, więc nie wymagają komentarza i dodatkowych wyjaśnień. Naszym podstawowym celem było zebranie i wydobycie z niepamięci, a także udokumentowanie dramatycznych wydarzeń, jakie rozegrały się we Lwowie, w latach trzech następujących po sobie okupacji.W 2007 r. ukazała się zapowiadana od lat i z niecierpliwością oczekiwana kronika Lwowa w latach wojny i okupacji pióra znakomitego prof. Jerzego Węgierskiego i jego współpracowników prof. Grzegorza Mazura oraz Jerzego Skwary. Profesor Węgierski jest postacią znaną wszystkim, którzy zajmują się Lwowem, a w szczególności dziejami tego miasta w okresie II wojny światowej. Nikt, w tak drobiazgowy sposób nie opracował dziejów polskiego ruchu oporu. Pamiętać trzeba, że uczony ten warsztat historyka poznał lepiej od wielu zawodowych dziejopisów, choć tytuł naukowy zdobył z zakresu nauk technicznych i od przedwojnia był pracownikiem naukowym politechniki, najpierw w Politechnice Lwowskiej, a po powrocie z kilkuletniego zesłania do sowieckich obozów w Politechnice Krakowskiej i Politechnice Śląskiej w Gliwicach. Uważnie czytający Aleksandra Sołżenicyna z pewnością pamięta postać Jerzego Węgierskiego, jako tego, kto autorowi „Archipelagu Gułag” imponował swoją postawą, uporem i polską dumą, wzywającą do kolejnych powstań przeciwko zaborcom. To ona pozwoliła mu przetrwać okropny czas zesłania. Interesujące relacje z tego okresu prof. Węgierski zamieścił w wydanych własnym sumptem wspomnieniach [www.tezeusz.pl]