Intuicyjne rozumienie polityki społecznej odnosi się zazwyczaj do zobowiązań państwa w zakresie zaspokajania wybranych potrzeb społecznych, wśród których do najczęściej wymienianych należą: bezpieczeństwo socjalne, usługi w zakresie ochrony zdrowia, opieki i usług społecznych, edukacji, mieszkalnictwa, zatrudnienia. Doświadczenie historyczne społeczeństw demokratycznych, czyni z państwa głównego adresata oczekiwań społecznych związanych z procesem zaspokajania potrzeb. Państwo w coraz większym stopniu jest obarczane odpowiedzialnością za kondycję społeczną swoich członków. W zależności od historycznych i bieżących doświadczeń zobowiązania te przypisywane są aparatowi państwa, albo tylko częściowo administracji państwowej, a częściowo niepaństwowym organizacjom (Dziewięcka-Bokun 2000:20-21). Obserwacja życia społecznego (Giddens 2001; Toffler 1985) często wskazuje na daleko posuwające się zmiany jednej z ważniejszych jego sfer, jaką jest małżeństwo i rodzina. Pojawiają się wyraźne przeobrażenia w formowaniu rodziny i jej struktury oraz w wypełnianiu ról małżeńskich i rodzinnych. Mamy więc do czynienia z erozją modelu rodziny patriarchalnej i zaostrzaniem się konfliktu płci, które dają podstawę pojawieniu się innych wskaźników przemian współczesnych rodzin polskich, jak opóźnianie decyzji matrymonialnych i wzrost popularności związków nieformalnych, wzrost liczby gospodarstw jednoosobowych czy dzieci pozamałżeńskich. Do kanonu współczesnej literatury z zakresu socjologii rodziny należy przekonanie, że przemiany makrospołeczne wymuszają zmiany w funkcjach rodziny, a zmiany struktury rodziny wymagają zmian w funkcjonowaniu odpowiednich wymiarów społeczeństwa globalnego (Tyszka 1999). Zależność pomiędzy rodziną a społeczeństwem wyraża się w tym, że funkcje i struktura rodziny muszą być co najmniej niesprzeczne z wymogami społeczeństwa, w ramach którego rodzina istnieje i odwrotnie. Połączenie więc dwóch sfer – polityki społecznej i coraz bardziej komplikujących się form życia małżeńsko-rodzinnego – tworzy nowe obszary wymagań i potrzeb niezaspokojonych. Niniejsza praca stanowi próbę poznawczego spojrzenia na przedstawioną kwestię. (ze wstępu) [www.taniaksiazka.pl, 2014]

Książka Odnawialne źródła energii w Polsce wybrane problemy bezpieczeństwa, polityki i administracji jest pionierską pracą na rynku polskim dotyczącą rozwoju energetyki odnawialnej. Do podjęcia tego wyzwania naukowego i intelektualnego skłoniła autorów obserwacja, z jednej strony, europejskich i światowych trendów w zakresie wykorzystania odnawialnych źródeł energii (OZE), wskazujących na dynamiczny rozwój branży energetyki odnawialnej, z drugiej strony, powolnego adaptowania się Polski do zachodzących w tym obszarze zmian. Koncepcja badań obejmuje interdyscyplinarną analizę zagadnienia rozwoju OZE w Polsce, tj. z perspektywy ekonomicznej, politologicznej, technologicznej i społecznej. Analizowane są zarówno bariery rozwoju branży OZE w kraju opierającym swą energetykę na paliwach kopalnych i prezentującym tradycyjne podejście do bezpieczeństwa energetycznego, jak i wyzwania i szanse związane z szerszym wykorzystaniem OZE w polskim sektorze energetycznym. Mając na względzie interdyscyplinarny charakter badań, do udziału w projekcie badawczym zaproszono zarówno naukowców, jak również przedstawicieli biznesu i organizacji pozarządowych. W ramach realizacji projektu 28 kwietnia 2013 roku na Uniwersytecie Warszawskim odbyła się konferencja naukowa na temat Odnawialne źródła energii w Polsce. Bezpieczeństwo - Ekonomia - Technologia - Społeczeństwo. Stanowiła ona istotny element projektu, umożliwiający przedstawienie cząstkowych wyników badań prowadzonych przez zespół oraz poddanie ich pod szerszą dyskusję i krytykę zarówno ze strony świata nauki, biznesu, jak i polityki. [www.ksiegarnia-ekonomiczna.com.pl, 2014]