SOWA OPAC : Miejska Biblioteka Publiczna im. M. Wańkowicza w Stalowej Woli

152010

Książka

W koszyku

oceń

Anne ze Złotych Iskier / Lucy Maud Montgomery ; przełożyła Anna Bańkowska. - Warszawa : Marginesy, 2024. - 397, [3] strony ; 21 cm.

(Ania z Zielonego Wzgórza / Lucy Maud Montgomery ; 6)

Autor

Montgomery Lucy Maud (1874-1942). Autor Bańkowska Anna (1940- ). Tłumaczenie Montgomery Lucy Maud (1874-1942). Ania z Zielonego Wzgórza ;

Forma i typ

Książki Proza

Odbiorca

Młodzież 9-13 lat 14-17 lat

Przynależność kulturowa

Literatura kanadyjska

Temat

Ania Shirley (postać fikcyjna) Matki i córki Matki i synowie Problemy małżeńskie Przeprowadzka Rodzeństwo Rodzina wielodzietna Wychowanie w rodzinie Włosy rude Kanada

Gatunek

Powieść obyczajowa

Anne Blythe wraz ze swoją rodziną – mężem Gilbertem i piątką dzieci: Jemem, Waltherem, bliźniaczkami Di i Nan oraz Shirleyem – przenosi się do domu, któremu nadają nazwę Złote Iskry i który szybko wypełnia się ciepłem i miłością. Wkrótce do gromadki pociech dołącza mała Rilla. Każde z dzieci ma swój unikalny charakter, przeżywa własne przygody i problemy. Na szczęście w domu zawsze czeka mama – ona na pewno pocieszy, przytuli i powstrzyma uśmiech rozbawienia, słuchając dziecięcych dramatów. Sama Anne jednak również musi mierzyć się z wyzwaniami – nie tylko z wychowaniem dzieci, lecz także z wizytą okropnej ciotki Gilberta oraz z kryzysem w swoim małżeństwie… [Wydanictwo Marginesy, 2024].

zob. w.bibliotece.pl

Status dostępności:

Multiteka (ul. Popiełuszki 10)

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. M-III/P (1 egz.)

Strefa uwag:

Uwaga ogólna

Mapa na wyklejce.

Inne wydanie książki pt.: "Ania z Szumiących Topoli".

Stanowi część 6. cyklu ; część 1. pt.: Anne z Zielonych Szczytów, część 5. pt.: Wymarzony dom Anne.

Tytuł poprzedni: Ania ze Złotego Brzegu.

Uwaga dotycząca innej dostępnej postaci fizycznej

Dostępne również jako e-book i audiobook.

Recenzje:

Gdy dwa lata temu czytelników zelektryzowała wiadomość o nowym tłumaczeniu kultowej już „Ani z Zielonego Wzgórza”, to zadziało się bardzo dużo. Mnóstwo różnorakich opinii, od zachwytu, po poddanie w wątpliwość sens kolejnego przykładu — tym razem, wiernego oryginalnemu nazewnictwu. I tak w nasze ręce trafiła „Anne z Zielonych Szczytów”, którą naprawdę pokochałam. Od dłuższego czasu marzyłam o skompletowaniu całej serii, (...) nigdy nie nadarzała się odpowiednia ku temu okazja. Najwidoczniej musiałam poczekać na Annę Bańkowską i jej tłumaczenia, przepięknie wydane.
To już tom szósty, wypełniony przygodami nie tylko rudowłosej bohaterki, ale też jej bliskich. Anne wraz z ukochanym mężem, Gilbertem, oraz piątką ich dzieci (do których wkrótce dołącza Rilla) wprowadza się do nowego domu, poetycko nazwanego Złotymi Iskrami (z poprzednich przekładów znanego jako Złoty Brzeg). Przed rodziną nagłe perypetie, choćby wizyta niesympatycznej ciotki Gilberta, i, co gorsza, małżeński kryzys Blythe’ów. A dobrze wiem, że sporo czytelników, na przestrzeni lat, było rozczarowanych tą fabułą. Czy słusznie?
Rozumiem, skąd pewna niechęć do takiego poprowadzenia akcji. Anne, choć nadal marzycielska, spotyka na swojej drodze bolączki dnia codziennego, dojrzewa, zmienia się na różnych płaszczyznach, co miłośnikom twórczości kanadyjskiej pisarki chyba trudno zaakceptować. Osobiście uważam, iż Maud Montgomery z czasem nadała jej bardziej ludzkiego rysu. Oczywiście, równocześnie Wyspa Świętego Edwarda jest odcięta od naszego pojmowania współczesności, z dobrocią drzemiącą w każdym człowieku, poczuciem, że wszelkie problemy można ostatecznie rozwiązać. Jednak nie wiem, czy ja w ogóle chcę wychodzić z krainy pełnej ciepła oraz zrozumienia.
Z tego miejsca chciałabym też pogratulować Annie Bańkowskiej, która nie przeraziła się wszystkich negatywnych komentarzy, sugerujących, iż „ruszyła świętość”. Tłumaczenia są naprawdę świetne, mimo mojego sentymentu do tych zakorzenionych w naszej literackiej kulturze. Seria zasłużyła na odświeżenie, nie tylko w sensie graficznym. Gorąco zachęcam, aby dać szansę nowym wydaniom, zakochać się w Ani jeszcze raz. Może po wielu latach? Tym razem, pod jej prawdziwym imieniem. Byle nie „Andzia”, byle nie zapomnieć o jednej literce na końcu! A ja? Naturalnie, czekam na następny tom. Feeria barw cudownie prezentuje się na półce!