Wybieramy się w podróż po świecie – na kalifornijską pustynię, do fińskiego lasu, na szwedzką wyspę czy w okolice wietrznego Manhattanu – i zakradamy się do zakamarków ludzkiego serca. Poznajemy grupy przyjaciół, pary i singli uwikłanych w skomplikowane relacje uczuciowe. Konfrontacja z dziką przyrodą i oderwanie od szarej codzienności prowadzą do eskalacji tłumionych konfliktów i obnażenia głęboko skrywanych pragnień i emocji. Utrata pierwszej miłości przez René i zniknięcie Emily stanowią katalizator dla powstania szeregu nowych relacji, które zakwestionują tradycyjne wyobrażenie o miłości. Bohaterowie oscylują tutaj nie tylko między poszczególnymi krajami, lecz także różnymi płciami, a autorka w zmysłowy sposób opisuje dziką ciekawość, niepokój i pożądanie. W swojej kunsztownie skomponowanej powieści epizodycznej Antje Rávik Strubel poddaje krytyce binarność płci – „segregację klozetową”, jak określa to jedna z bohaterek książki – i eksploruje różne obszary ludzkiej (kobiecej?) seksualności. Łączy przy tym temat zmysłowości z naturą. Tytułowy las – niczym ciemny i bezkresny las na północy Skandynawii – budzi przerażenie, lecz także zachęca do przekraczania moralnych i społecznych granic. Warto się w niego zagłębić, żeby odkryć, co czai się w ludzkim sercu. Autorka opowiada o miłości i pożądaniu, o intymnych związkach kobiet, jak również związkach kobiet z mężczyznami transpłciowymi. Stare wzorce przekazywane nam z pokolenia na pokolenie, kojarzone z tradycyjnym podziałem ról społecznych na kobiece czy męskie, nie mają już zastosowania w tej historii brzmiącej jak uwertura do nowej epoki poliamorii, w której to kobiety są łowcami. We współczesnej literaturze niemieckiej temat tożsamości płciowej nie był dotychczas eksplorowany z taką szczegółowością i intensywnością. „Märkische Oderzeitung” [Pauza, 2023]