W latach 1944-1989 oficjalna nazwa państwa polskiego ulegała zmianie. Do 1952 r. Polska korzystała z nazwy Rzeczpospolita Polska (RP), następnie zaś, aż do 1989 r., Polska Rzeczpospolita Ludowa (PRL). Nieoficjalnie jednak posługiwano się nazwą Polska Ludowa. „Ludowy” charakter tego państwa wyrażały jego nowatorskie, rzekomo postępowe cechy, przede wszystkim zaś sprawiedliwość społeczna. Polska miała być dla „ludu pracującego” miast i wsi, a nie dla ,,panów” i burżuazji. Tzw. „elementy reakcyjne”, „antyludowe”, zyskujące miano „wrogów ludu” były zwalczane i piętnowane przez nowe władze. „Ludowy” charakter tej władzy określał ustrój tzw. demokracji ludowej. Opierając się na rzekomej woli ,,ludu”, służył on, jak wtedy głoszono, interesom klas pracujących. Partia komunistyczna, jako ideologiczny reprezentant ,,mas ludowych”, prowadziła Polskę do postulowanego przez marksizm-leninizm ustroju zwanego socjalizmem. Publikacja ma na celu przedstawienie ustroju i prawa Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Autorzy historię Polski Ludowej podzielili na kilka okresów, dobierając do każdego z nich takie źródła prawa i źródła historyczne, które oddają najważniejsze zjawiska i procesy zachodzące w państwie. Każdy dokument źródłowy został przedstawiony z podaniem jego nazwy, daty ogłoszenia oraz miejsca publikacji. Podano także informację, czy opublikowany tekst jest kompletny, a przy opublikowanych aktach normatywnych podano datę ich wejścia w życie oraz termin obowiązywania. Zaprezentowany wybór źródeł jest przeznaczony przede wszystkim dla studentów prawa, administracji, historii oraz nauk politycznych. Skorzysta z niego zarówno nauczyciel historii oraz publicysta, jak i Czytelnik zainteresowany dziejami Polski XX wieku. [www.azymuu.pl, 2017]