Niniejsza publikacja zatytułowana Etyczne i społeczne wymiary pracy. Książka została podzielona na trzy główne części. W pierwszej części, zatytułowanej Aksjologiczne wymiary pracy, skoncentrowano się na takich wiodących zagadnieniach aksjologicznych, jak etyczne zachowania pracownika/pracodawcy wobec pracy/w miejscu pracy/wobec pracowników, zachowań etycznych w kontekście problemów społecznych ze szczególnym uwzględnieniem bezrobocia. Ponadto w odniesieniu do zjawiska prekariatu rozważano istotę wartości pracy ludzkiej i jej godność. Druga część ? Starość i niepełnosprawność wobec rynku pracy ? podejmuje niezwykle ważne zagadnienia z perspektywy przemian społeczno-demograficznych oraz istoty zatrudnienia na rynku pracy pracowników o różnym stopniu niepełnosprawności. W tej części znalazły się zatem teksty autorstwa Norberta G. Pikuły (Sytuacja społeczna osób starszych w kontekście rynku pracy) czy Moniki Czerw (Aktywności zawodowej osób z niepełnosprawnością). W tej części skupiono się przede wszystkim na tematach odnoszących się do edukacji szczególnie marginalizowanych osób na rynku pracy, jakimi są seniorzy. W swoich artykułach Marta Luty-Michalak i Katarzyna Białożyt zajęły się problemem wartości edukacji i wskazały jej kierunki, możliwe szczególnie do wykorzystania w całożyciowym kształceniu do funkcjonowania na rynku pracy (Lifelong learning a aktywizacja zawodowa osób w niemobilnym wieku produkcyjnym oraz Znaczenie aktywności edukacyjnej osób starszych w adaptacji do emerytury). Natomiast ostatnia, trzecia część pracy ? najobszerniejsza treściowo i nosząca tytuł Przygotowanie pracowników do zmieniającego się rynku pracy ? dotyczy zagadnienia przygotowania osób w wieku produkcyjnym do funkcjonowania w zmieniającym się rynku pracy i zatrudnienia. Artykuły Marcina Radziwołka (Emigracja rodziców jako problem pedagogiczny), Katarzyny M. Stanek (Stres i wypalenie zawodowe pracowników socjalnych. Konsekwencje pracy z klientem czy organizacji pracy?) oraz Gertrudy Wieczorek i Katarzyny Bartoszek (Wsparcie i możliwości pomocy weteranom w Polsce) koncentrują się na procesach przygotowania pracowników służb społecznych (pedagogów, pracowników socjalnych czy psychologów) do pracy z pojawiającymi się wciąż nowymi sytuacjami i zjawiskami, jakich doświadczają podmioty ich bezpośrednich oddziaływań. Czerpiąc z doświadczeń okresu międzywojennego, Janusz Kościelniak zwrócił uwagę na istotne elementy pracy z osobami bezrobotnymi, które mogą być adaptowane do współczesnej praktyki m.in. w zakresie motywowania do przekwalifikowywania się i podejmowania zatrudnienia [Kwestia bezrobocia i pomocy bezrobotnym w Polsce w okresu międzywojennego w pismach pioniera socjologii parafii księdza Franciszka Mirka (1893?1970)]. [www.bonito.pl]