Mirosław Osowski, Sitwa Fragment powieści przygotowywanej do druku "Kociubińska wspomagała niegdyś Ślimaka nie tylko przed wyborami na prezydenta, gdy była jeszcze księgową w Drużynie, ale także potem. Ich wzajemna miłość trwała już przynajmniej trzecią kadencję. Sprawdziła się więc jak najbardziej, umocniła też i zahartowała. Owszem, Ślimak się pojawiał z Martą tu i tam. Jeździł z nią czasami do marketów, by razem robić zakupy, ale oficjalnie nigdy się do niej jako partnerki nie przyznawał, jak zresztą, co bardzo ciekawe, do wszystkich związków z kobietami. „Jestem twardym kawalerem” — powtarzał na każdym publicznym spotkaniu, czasami dodając żartem: „starym”, by kupić tym publikę jako równiacha facet. Wszyscy w Miedzianej Woli już się do tej jego samotności czyli bycia singlem przyzwyczaili. I nikomu to tak naprawdę nie przeszkadzało. Ale tu i tam dało się czasem słyszeć mało sympatyczne, retoryczne pytanie: a może on pedał? Pedał? A no tak! Lubił tak nazywać go złośliwie redaktor Damian Garbaty, mając ku temu swoje powody, przede wszystkim odcięcie od miejskiej kasy, czyli cycka, jego ukochanego wydawnictwa. „Co, nazywają pedał?” — żachnął się Ślimak. Bo to go nieco denerwowało i deprymowało. „Jaki tam pedał? Zobaczą jeszcze!” — odgrażał się prowokatorom. Co innego być singlem, samotnym mężczyzną, a co innego pedałem. To słowo budziło u niego najwyraźniej wstręt. Każdy wiedział, nawet gimnazjalista, że w Polsce przyzwolenia na odmienność seksualną nie było, przynajmniej dla osób publicznych. Gdyby ktoś był osobą prywatną, to co innego. Jego sprawa... " [zlp.rzeszow.pl, 2017]