SOWA OPAC : Miejska Biblioteka Publiczna im. M. Wańkowicza w Stalowej Woli

Książka

W koszyku

oceń

Prawdodziejka / Susan Dennard ; tłumaczenie Regina Kołek i Maciej Pawlak. - Kraków : Sine Qua Non, 2016. - 393, [2] strony : ilustracje ; 21 cm.

(Czaroziemie / Susan Dennard ; 1)

(Imaginatio SQN)

Autor

Dennard Susan (pisarka). Autor Kołek Regina. Tłumaczenie Pawlak Maciej (tłumacz). Tłumaczenie Dennard Susan (pisarka). Czaroziemie ;

Forma i typ

Książki Proza

Odbiorca

Młodzież 14-17 lat

Przynależność kulturowa

Literatura amerykańska

Gatunek

Powieść obyczajowa Literatura dla młodzieży

Safiya i Iseult, młode czarodziejki, znów wpadły w tarapaty. Muszą uciekać. Natychmiast. Safi jest jedyną w Czaroziemiach prawdodziejką, zdolną zdemaskować każde kłamstwo. Swój dar trzyma w sekrecie, inaczej zostanie wykorzystana w konflikcie między imperiami. Z kolei prawdziwe moce Iseult są tajemnicą nawet dla niej samej. I lepiej, żeby tak zostało. Safi i Iseult pragną jedynie wolności. Niebezpieczeństwo czai się tuż za rogiem. Zbliżają się niespokojne czasy, wojna wisi w powietrzu i nawet sojusznicy nie grają fair. Przyjaciółki będą walczyć z władcami i ich najemnikami. Niektórzy posuną się do ostateczności, by dopaść prawdodziejkę. [www.empik.com]

zob. w.bibliotece.pl

Status dostępności:

Wypożyczalnia Główna (ul. Popiełuszki 10)

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. W-82-93 (2 egz.)

Multiteka (ul. Popiełuszki 10)

Wszystkie egzemplarze są obecnie wypożyczone: sygn. M-IV/SF (1 egz.)

Filia nr 2 Wypożyczalnia (ul. Siedlanowskiego 3)

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. F.2-IV/SF (1 egz.)

Strefa uwag:

Uwaga ogólna

Stanowi cz. 1 cyklu.

Recenzje:

Safija fon Hasstrel i Iseult det Midenzi to są dzisiejsze główne bohaterki.
Dwie przyjaciółki, czarodziejki połączone niezwykle silnymi więzami, są w stanie oddać za siebie życie.
Różnią się od siebie wszystkim: charakterem, wyglądem, temperamentem czy sposobem podejmowania decyzji, a jednak są od siebie niezależne.
Safija jest jedyną na Czaroziemiach prawdodziejką, która potrafi odróżnić każde kłamstwo. (...) Niestety musi ona trzymać swój dar w sekrecie, aby nie zostać wykorzystaną w konflikcie.
Iseult to z kolei więziodziejka, która za pomocą koloru więzi danego człowieka jest w stanie odczytać jego emocje.
Jednak jej prawdziwe moce są tajemnicą dla niej samej.
I może lepiej, aby moce nie wyszły na światło dzienne.
Bohaterki są więziosiostrami i marzą tylko o jednym.
Chcą mieć cisze i wieść spokojne życie.
Niestety Dwudziestoletni rozejm dobiega końca, a wojna wisi w powietrzu.
Sojusznicy zaczynają być do siebie wrogo nastawieni i coraz więcej kombinują. Na domiar złego dziewczyny po raz kolejny wpakowały się w niemałe kłopoty.
Są zmuszone uciekać przed Krwodziejem, który zaczyna deptać im po piętach.
Dziewczyny muszą zmierzyć się w czekającymi na nie niebezpieczeństwami, będą musiały walczyć z najemnikami oraz władcami.
Przecież nikt nie cofnie się przed zdobyciem kogoś tak cennego w konflikcie jak Prawdodzieja.
Każda z dziewczyn posiada bardzo bujną historię, sprzed opisanych na początku zdarzeń.
Więziosiostry bardzo szybko zyskują sympatię czytelnika, są bardzo barwnymi postaciami.
Podoba mi się pomysł, że autorka wykreowała dziewczyny na tak waleczne i inteligentne osoby, są niezależnie od żadnego mężczyzny i polegają na sobie.
Jednak rola męska się pojawi w wątku miłosnym.
W książce też znajdziemy wielu innych drugoplanowych bohaterów, którzy są równie dobrze wykreowani postaciami.
Każdy z nich jest inny, ma swoją unikalną osobowość, co na pewno daje wielkiego plusa dla książki.
Czytając na pewno nie staniemy się ofiarami nudy. Tu akcja goni jeszcze większą akcję, nie ma chwili na wytchnienie.
Każda z przygód jest dynamiczna i bardzo ciekawa, co tylko zachęca do czytania więcej, więcej ...
W książce znajdziemy główną fabułę i wątki. Z czego wątek miłosny jest dość dobrze z pewną dozą niepewności widoczny.
Fabuła z licznymi zwrotami akcji i czekającymi na drodze czytelnika zagadkami wciągnęła mnie dogłębnie.
Pomijają pewien fakt, a mianowicie okładkę, która mówi sama przez siebie.
Co tylko potwierdza mnie w przekonaniu, że tą książkę można ocenić po okładce. Jednak i w tym jest pewna niezgodność, ponieważ książka jest lepsza od okładki.
Na chwilę obecną wyczekuję kolejnego tomu tej Epickiej, wciągającej i wgniatającej czytelnika w fotel powieści.