W latach pięćdziesiątych nakładem wydawnictwa „Iskry” ukazywała się seria książek satyrycznych pod szyldem „Biblioteki Stańczyka”. Mieściły się w tej serii zarówno tomy wierszy satyrycznych, humorystycznych i przewrotnych, jak i teksty wspomnieniowe, nieco poważniejsze, będące poczynioną niemal na gorąco obserwacją i oceną mocno skonsolidowanego środowiska satyrycznego. Do takich reminescencyjno-oceniających prac należały choćby „Dzieje śmiechu” Jurandota czy „Z pamiętników bywalca” Zaruby. Dla badaczy satyry tomy te są niezwykle cennym świadectwem twórczości, zbiorem anegdot tamtych czasów (dziś niekiedy powtarzanych anonimowo i bez odwołań do rzeczywistości) i dowodem na współpracę i przyjaźnie satyryków. Są nieocenionym źródłem informacji, jednak do tej pory można było znaleźć jedynie pojedyncze egzemplarze wciśnięte wstydliwie pomiędzy inne książki na zakurzonych półkach antykwariatów. Iskry wznowiły właśnie książkę Jerzego Zaruby, a właściwie dwie książki – jedną znaną, przywoływaną co jakiś czas i dość głośną (przynajmniej wśród znawców satyry) – „Z pamiętników bywalca” i drugą zapomnianą i ze względu na niszowe wydanie – raczej już niedostępną – „Patrząc na Warszawę”. Połączenie tych dwóch tomów w jednej publikacji okazało się strzałem w dziesiątkę. Jerzy Zaruba znany był bardziej jako rysownik satyryczny i karykaturzysta, a także ilustrator książek satyrycznych. Tym cenniejsze jest zebranie jego literackich próbek w jednej książce. Jest ta książka – genologicznie rzecz biorąc – nie zbiorem wyimków z „pamiętnika”, a zestawieniem specyficznych felietonów. Innych niż dzisiejsza publicystyka, co zauważy każdy, kto sięgnie po „Z pamiętników bywalca”. [www.granice.pl]