Pierwsze w Polsce wydanie najnowszej książki Tomasa Halika, jednego z najważniejszych myślicieli katolickich. W 2008 roku papież Benedykt XVI nadał mu tytuł `honorowego prałata Jego Świątobliwości`. Książki Halika cieszą się dużym powodzeniem wśród polskich czytelników, a sam Autor często nazywany jest `czeskim Tischnerem`. Jak powiedział Tomas Halik w jednym z wywiadów Bóg uzasadniony, banalny i oczywisty nie byłby godzien naszej wiary. `Tymczasem On - tajemnica ukryta w wieloznaczności świata - pozwala nam wybrać czy w Niego wierzymy czy nie.` Tajemnica Boga, tajemnica wiary, tajemnica modlitwy... Ksiądz Tomas Halik z charakterystyczną dla siebie mądrością, ale i swobodą wyjaśnia podstawowe kwestie tego, co nazywamy życiem religijnym. Nie potrzebuje patosu ani wielkich słów, aby poruszyć w nas Ducha. W książce `Żyć z tajemnicą` Tomas Halik formułuje pytania dotyczące wiary współczesnego człowieka. Bardziej interesuje go jak człowiek wierzy, niż w co wierzy. Jego zdaniem chrześcijaństwo nie jest niczym statycznym - wiara nie polega na jednorazowym przyjęciu dogmatów: `wiara jest zwrotem i ruchem życiowym, drogą do naśladowania. Wiara zawiera w sobie odwagę i postanowienie wejścia w dzieje Jezusa.` Zdaniem Autora religia powinna być reinterpretacją własnych wydarzeń życiowych. Na ogół rzeczywistość przeżywamy powierzchownie. Nie mamy możliwości żeby w hałasie i pośpiechu codzienności zastanowić się nad głębszym przesłaniem tkwiącym w nurcie wydarzeń. Pędzimy przez życie zagonieni, mamy wprawdzie mnóstwo przeżyć, ale nie potrafimy się zatrzymać, żeby się w nich rozsmakować. To smakowanie jest odkrywaniem czegoś, co leży na samym dnie wydarzeń. Domaga się nie tylko dawki ciszy zewnętrznej i wewnętrznej, `ale także wolności od samego siebie. Słuchanie, deszyfrowanie, kontemplacja, ponowna próba bilansu i głębsze zrozumienie własnego życia jest czymś ogromnie ważnym, ponieważ tylko wtedy z nurtu przeżyć rodzi się doświadczenie`. Najnowsza książka Halika dostarcza wielu impulsów do rozmyślań nad własną wiarą lub niewiarą: `(...) gdybym w ogóle nie wiedział o Bogu, moje życie aż tak bardzo by się nie zmieniło, może niekoniecznie musiałbym być gorszym lub mniej szczęśliwym człowiekiem. Żeby ktoś był dobrym człowiekiem, nie musi być koniecznie wierzący. Jednak tym, co z pewnością bym utracił byłoby uświadomienie sobie (...) że życie nie jest oczywistością, tylko darem, że życie nie jest monologiem, lecz może być dialogiem. Życie przeżywane jako dialog, jako harmonia słuchania i odpowiadania, samo przeradza się w modlitwę`. [www.gandalf.com.pl]