W trudnych i nierozstrzygniętych kwestiach najwygodniej jest milczeć. Jednak w ten sposób nie uda się wyzwolić ze stereotypowego postrzegania bolesnych relacji łączących Polaków i Żydów. Książka w przystępny i ciekawy sposób przedstawia tę trudną tematykę. Wzajemne mówienie o bolączkach językiem empatii to preludium do dialogu, zrozumienia, a może nawet próby zabliźnienia ran. Przedstawione fakty historyczne oraz wypowiedzi byłego ambasadora Izraela w Polsce otwierają oczy, dzięki czemu łatwiej spojrzeć na temat w odmienny niż tylko stereotypowy sposób. Osnową książki są rozmowy autorki z profesorem Szewachem Weissem o korzeniach, historii i tradycjach obu narodów. Nie są to tylko rozmowy o faktach, liczbach, konkretnych zdarzeniach, statystykach, ale również o ludzkim odczuwaniu, o jednostkach, które mają indywidualne podejście do owych wydarzeń. Metafora karawany symbolicznie spina te narody, bo łączy je trudna droga. Metodą na zrozumienie sposobów zachowań jest spojrzenie na nie w sposób współodczuwający i niejako „wejście w ich buty”, jak mówi autorka. Cenną uwagą wynikającą z tej książki jest to, aby zachować umiar również w wychodzeniu ze stereotypów, bo każdy z nich ma w sobie cząstkę, która określa naród, nadaje mu niepowtarzalny wymiar. „Stereotypy są jak etykiety pełniące funkcję drogowskazów” pisze autorka. Książka umiejętnie wyważa to, co charakterystyczne dla obu narodów, jest impulsem do dialogu. Jej lektura niewątpliwie zostawia ślad w czytelniku. [ksiazkiweterze.pl, 2015]