Podstawowa myśl zawarta w twórczości Fromma dotyczy samotności i wyobcowania człowieka wskutek zerwania więzi z przyrodą i innymi ludźmi. Im bardziej człowiek jest wolny, tym bardziej jest wyizolowany i samotny. Wolność staje się stanem negatywnym, od którego szuka ucieczki. Rozwiązanie tego dylematu jest dwojakie: zjednoczenie się z innymi ludźmi w duchu miłości i wspólnej pracy lub uległość i podporządkowanie się społeczeństwu. Człowiek jest zarówno częścią natury, jak i kimś od niej oddzielonym, jest zarówno zwierzęciem, jak i istotą ludzką. Jako istota ludzka ma samoświadomość, rozum i wyobraźnię. Typowo ludzkie uczucia to czułość, miłość i współczucie. Typowo ludzkie postawy to zainteresowanie, tożsamość, prawość, wrażliwość, transcendencja, wolność, odpowiedzialność, wartości i normy. Typowo ludzkimi potrzebami są: potrzeba powiązań, potrzeba transcendencji, potrzeba zakorzenienia, potrzeba tożsamości, potrzeba systemu orientacji. Przystosowanie jednostki do społeczeństwa stanowi kompromis między potrzebami wewnętrznymi, a wymaganiami zewnętrznymi. Fromm wyróżnił pięć typów charakterów społecznych: receptywny, eksploatatorski, gromadzący, handlowy, produktywny. Typy te odpowiadają różnym sposobom odnoszenia się człowieka do świata i innych ludzi. Tylko charakter produktywny uważał Fromm za zdrowy. Każda jednostka jest mieszaniną tych pięciu typów nastawień do świata. Uzupełnieniem jest szósty, dwubiegunowy wymiar charakteru: orientacja na śmierć (nekrofiliczny) lub życie (biofiliczny). [www.bernard-nowak-wydawnictwo test.com]