Przewodnikowe informacje przeplata anegdotami, wspomnieniami, nastrojowymi opisami. Opowiada nie tylko o najbardziej znanych paryskich zabytkach, ale i o urokliwych zaułkach, romantycznych schodach, przytulnych knajpkach, cukierniach, sklepikach. Pokazuje, jak najlepiej poznawać stolicę Francji. (...) Zostawmy Kod da Vinci. Jest pewne dzieło filmowe, które zdecydowanie lepiej oddaje atmosferę centrum Paryża. To obraz Louisa Malle z 1960 r., mianowicie Zazie dans le métro, czyli Zazie w metrze. Nasza podroż będzie nawiązywała do tego filmu, jednego z moich ulubionych. I chociaż trasa w oryginalnym scenariuszu została wymyślona genialnie, to my nieco z niej zboczymy. Wszystko po to, aby odkryć jeszcze więcej ciekawostek! Komedia, o ktorej mowa, powstała na kanwie książki autorstwa Raymonda Queneau o tym samym tytule. Tytułowa bohaterka, dwunastoletnia dziewczynka, musi przyjechać do wujka Gabriela, mieszkającego w tym okropnym mieście i nalegającego, aby przejechała się metrem. Zazie jednak nie skorzysta z tego, poniekąd wygodnego, środka transportu, a to z przyczyny strajku kontrolerów (rzecz typowa dla Paryża). Jest taka scena w filmie, którą pozwolę sobie przytoczyć. Otoż, Zazie dowiaduje się od wujka, że zamiast wymarzonym metrem pojedzie taksówką Wujku, pojedziemy metrem? Nie. Jak to, nie? No tak, nie. Dzisiaj nie ma takiej możliwości, jest strajk. Metro zasnęło pod ziemią, bo kontrolerzy przestali pracować. Ach łajdaki! Jak mogą mi to robić?! Nie tylko tobie. Byłam taka szczęśliwa, że przejadę się metrem. Ruchy! Charles na nas czeka. Oh, tej nie znam. No nie! Charles, to kumpel i ma taksę. Zarezerwowałem ją dla nas, właśnie z powodu strajku. Brzydka ta jego skrzynia. Wejdź i poczuj się jak snobka. Wówczas to, z pomocą przyjaciela i taksówkarza Charlesa, Zazie odkrywa le Grand Paris (Wielki Paryż), zadając przy tym milion pytań. [www.merlin.pl]