To już kolejne wydanie powieści „O Melba!” Grażyny Bąkiewicz. Pierwsze przegapiłam z premedytacją. Książka postawiona była bowiem w kontekście powieści dla młodzieży w stylu głupiutkiej Bridget Jones, a na to z pewnością nie miałam ochoty. Potem wpadły mi w ręce „Bajki dla dorosłych” i… wprawiły mnie w zdziwienie pomieszane z podziwem dla warsztatu, błyskotliwych pomysłów i oryginalności. Sięgnęłam zatem po nieszczęsną Melbę i… oderwać się nie mogłam. Jaka to z niej lekka powieść dla nastolatek?! Wiadomo, że życie nastolatek lekkim nie jest, a główna bohaterka ma je bardziej zagmatwane niż niejedna z jej rówieśniczek. Matka Maliny jest znaną dziennikarką śledczą, przenoszącą się wraz z córką z miejsca na miejsce w ślad za swoimi reportażami. Nastolatka nie ma więc siłą rzeczy stałych przyjaciół, gdyż wciąż zmienia szkoły. Powieść zaczyna się właśnie w czasie jednej z takich przeprowadzek. Już mają zostać wyniesione meble, gdy dzwoni telefon - ciotka Elka nie żyje. Trzeba będzie jechać na pogrzeb. Elka jest bliźniaczą siostrą mamy Maliny, która przez trzydzieści lat była w śpiączce. Obie wybierają się do domu babci gdzieś w górach, by pożegnać bliską (choć daleką mentalnie) osobę. Po pogrzebie okazuje się, że matka z babcią nie są w stanie się dogadać. Malina postanawia zostać u babci, gdyż coś nie daje jej spokoju, jakaś tajemnica związana z ciotką. Ze strzępów informacji, niedomówień, dowiaduje się, że Elka została zgwałcona w dzieciństwie i od tamtego momentu zapadła w śpiączkę. Malina zaczyna miewać wizje, nie jest pewna, ale mają one związek ze zmarłą bliźniaczką mamy. Trudno to wszystko ogarnąć młodej dziewczynie, mającej na głowie problemy w szkole, ojca, który odszedł z jej powodu (Malina zabiła w dzieciństwie chomika, którego ojciec kochał bardziej niż własną córkę…) Dziewczyna odkrywa ciemną stronę ludzkiego charakteru. Ta wiedza przytłacza ją, nie pozwala oddychać. Widzi rzeczy, których nie powinna widzieć, a o których powinna komuś powiedzieć. Tylko komu? I kto jej uwierzy? Skoro swoją wiedzę opiera na wizjach, snach i przeczuciach. Nie jest to łatwa, lekka i przyjemna historia. Mnóstwo w niej pytań, zagadek, tajemnic dotyczących życia i praw nim rządzących. Opis na okładce nie zdradza prawdziwej istoty powieści, która tak naprawdę jest mądra, poważna, głęboka, a przede wszystkim dająca do myślenia. Nie ma tu ckliwych historyjek miłosnych, pocałunków na zakończenie, obietnic wiecznego szczęścia. Jest życie. I prawda. I wszystko to, co w dobrej powieści być powinno. [www.granice.pl]