Tomasz Strzembosz od wielu lat zajmuje się problematyką organizacji zbrojnego oporu podczas II wojny światowej, a zwłaszcza działaniami zbrojnymi w Warszawie. Obecne wydanie Akcji zbrojnych podziemnej Warszawy 1939- 1944 jest znacznie rozszerzone i poprawione. Pierwsze wydanie spotkało się z szerokim oddźwiękiem społecznym, szczególnie w środowisku kombatanckim, co w istotny sposób wpłynęło na skorygowanie i wzbogacenie informacji w tym wznowieniu Mimo braku szczegółowych przypisów książka ta jest oparta na bardzo wielu źródłach i publikacjach dotyczących II wojny światowe|. Na odstępstwo od zasady nieobciążania tekstu przypisani; źródłowymi zdecydował się autor przy omawianiu liczebności polskich organizacji konspiracyjnych w Warszawie w latach 1939-1944. Decyzję tę podyktowała dyskusyjność sprawy i duża szczupłość dokumentacji źródłowej. Natomiast w samych opisach akcji zbrojnych wykorzystał autor liczne źródła, niejednokrotnie dochodzące do kilkunastu, które się wzajemnie uzupełniają i korygują. Dzięki temu książka Strzembosza stanowi już teraz bardzo cenne źródło do dziejów naszej walki zbrojnej w latach II wojny światowej. Zadaniem niniejszej książki jest próba zarysowania przebiegu walki zbrojnej, toczonej w okupowanej Warszawie przez antyhitlerowskie Podziemie Nie znajdzie w niej odbicia cały wysiłek zbrojny warszawskiej konspiracji, wysiłek wyrażający się również w jawnej walce powstańczej: najpierw w oporze likwidowanego przez Niemców getta, później w potężnym zrywie całej Warszawy. Wszak i te otwarte, jawne wystąpienia przygotowane zostały w konspiracji Do nich przede wszystkim szkolił się i sposobił żołnierz Polski Podziemnej, one miały ostatecznie zadecydować o losach miasta Pamiętając o ogromnej, dominującej roli walk powstańczych, zwróćmy uwagę na równie istotne znaczenie w dziejach okupowanej Warszawy tych niepozornych, trwających minuty, a nawet sekundy starć zbrojnych, które wybuchały w stolicy już od roku 1940, pierwszego roku niewoli, a które rozproszone; w czasie i rozproszone na rozległym obszarze milionowego miasta stawały się trwałym elementem jego okupacyjnej codzienności [PIW, 1983]