Fabuła powieści skupia się wokół postaci Shirin Khalil, nazywającej siebie Ateną, charyzmatycznej kobiety, która miała przygotować świat na odrodzenie się kultu Wielkiej Matki. Shirin urodziła się w rodzinie cygańskiej, lecz porzucona przez biologiczną matkę trafiła pod opiekę przybranych rodziców i zamieszkiwała najpierw w Bejrucie, a później w Wielkiej Brytanii. Rodzice próbują wychować ją na dobrą chrześcijankę, lecz dziewczyny nie udaje się wtłoczyć w formę szarej, przykładnej wyznawczyni. Od dzieciństwa bowiem Shirin podobno widzieć ma duchy, doznaje objawień tajemniczej postaci kobiecej i często potrafi przepowiedzieć przyszłość. Typowe chrześcijaństwo, pojmowane w powieści Coelho jako bezmyślne wygłaszanie niezrozumiałych formułek, zupełnie jej nie interesuje. W dorosłym życiu Shirin nie potrafi odnaleźć się w roli żony, wciąż poszukując sensu życia. Shirin początkowo odnajduje ukojenie w śpiewie religijnym, ale po rozwodzie, gdy zaprzyjaźniony ksiądz odmawia umożliwienia jej przystąpienia do Najświętszego Sakramentu, kobieta czuje się zdradzona. Jej sposobem kontaktu z bóstwem staje się taniec, kaligrafia, a po wielu latach Atena założy własną sektę. Odkrywając swe przeznaczenie, przemierzy Bliski Wschód, będzie musiała odnaleźć biologiczną matkę, ponownie odkryć miłość do przybranych rodziców, pozna cygańską kulturę, będzie uczona i zacznie nauczać, by w końcu znaleźć ukojenie w pełni kultu Wielkiej Matki. A przy okazji ukazać czytelnikom, że warto być odmiennym, nietuzinkowym, że należy żyć w zgodzie z samym sobą - a więc nie poddawać się naciskom z zewnątrz. Nawet gdy dyktuje je zdrowy rozsądek. W tej książce jest wszystko: New Age, nowe pogaństwo (w tym nadużywany obecnie w tzw. „literaturze popularnej” kult Bogini Matki), feminizm, psychoanaliza, aluzje (szkoda, że tak płytkie) do Bergmana i Borgesa (Coelho chyba uczył się z encyklopedii, bo wybiera tematy i nazwiska rozpoczynające się na pierwsze litery alfabetu, jednak wydaje się, że lepiej by było, gdyby żadnego z tych nazwisk nie poznał, bo twórcy, do których się odwołuje, zapewne przewracają się obecnie w grobie), do myśli Freuda, Junga (teoria archetypów)... [www.granice.pl]